Het Weekend – Charlotte Wood
‘Het Weekend’ is een prima boek om op een luie zondagmiddag te lezen. Als je zelf deel uitmaakt van een vrienden- of vriendinnengroep zal je karakters herkennen: de excentrieke, vrije geest. De georganiseerde kartrekker. De empathische zorgdrager. Schrijfster Charlotte Wood zet op een herkenbare manier de karakters van de vriendinnen Jude, Wendy, Adele en Sylvie neer. Als Sylvie overlijdt, komen de drie overgebleven vriendinnen naar haar huis om het leeg te ruimen. Dan wordt duidelijk dat de verhoudingen al jaren ingewikkeld liggen en dat Sylvie misschien wel de lijm was die de groep bij elkaar hield.
Ouder worden
Al decennia zijn de vier zeventigers in elkaars leven. Hun vriendschap heeft huwelijken, ziekte, sterfgevallen en scheidingen overleefd. Aan de oppervlakte lijkt hun band ijzersterk, hoe kan het ook anders na veertig jaar vriendschap?
Maar als Sylvie overlijdt, blijkt dat het excentrieke divagedrag van Adele toch wel tegen de haren instrijkt van de andere vrouwen. De eens zo geadoreerde actrice komt al jaren nergens meer aan de bak en leeft op de pof bij haar vriendinnen. En de chaotische Wendy verzet zich geen centimeter tegen het ouder worden. Haar reputatie als intellectuele professor ligt alweer een poosje achter haar. Ze onderhoudt haar lichaam en haar huis nog maar nauwelijks en is vooral druk met haar smoezelige, bejaarde en incontinente hond Finn. Dit tot grote ergernis van de onberispelijk geklede en altijd georganiseerde Jude. Zij heeft dan wel het imago alles op een rijtje te hebben, maar haar liefdesleven is al zo lang ze zich kan herinneren een pijnlijke chaos die de vrouwen met de mantel der liefde bedekken.
De drie vrouwen worden allemaal op hun eigen manier ouder en dat wordt pijnlijk duidelijk in het weekend dat ze met elkaar het huis van vriendin Sylvie leeghalen. De schrijfster verbloemt niets en de ongemakken van het ouder worden en van veranderende relaties komen hierdoor goed uit de verf.
Dialogen
Wat ‘Het Weekend’ fijn leesbaar maakt zijn de dialogen. Scherp, humoristisch, snel. Er speelt onderhuids van alles en dat heeft Charlotte Wood heel geraffineerd in het verhaal verwerkt. Er wordt veel gezegd, maar veel ook niet gezegd. Toch weet je als lezer waar de zere plek tussen de vrouwen zit. Wat mij betreft hadden de dialogen zelfs nog wel wat meer en verder uitgewerkt mogen worden.
Wat me aanspreekt in dit boek is dat het volledig draait om de vier vriendinnen en het huis waar ze dat weekend zijn. De sfeer wordt zo neergezet dat je thuis voelt in Sylvies huis aan de kust. Normaalgesproken hou ik er wel van als een boek wat meer karakters en omgevingen kent. Maar door de humor, de onderlinge verhoudingen én verfrissend geformuleerde irritatie is het eigenlijk wel prettig dat de wereld van dit boek zo klein is.
