Die andere moeders doen ook maar wat. Van alle uitspraken over het moederschap vind ik dat misschien wel de meest helpende op dit moment. Een aantal dagen voordat werd aangekondigd dat de scholen weer dicht gingen, was de basisschool van onze kinderen al dicht. Het aantal besmettingen onder leerkrachten en leerlingen liep op en we gingen over op online onderwijs. Dus daar zaten we weer. En dat gaat dagelijks ongeveer zo. Met veel uitroeptekens en hoofdletters naarmate de dag vordert.
Ik: Hoe laat moeten jullie in Google Meet zijn?
Zoon: Uur of 08.30.
Ik: Dat is het al geweest. Kijk eens even snel in Google Classroom.
Dochter: Het is om 08.45 uur. Mijn Chromebook is leeg. Waar is mijn oplader?
Ik: Waar je hem voor het laatst hebt gebruikt.
Dochter: Ik weet zeker dat ik hem op mijn bureau had gelegd!
Ik: Dat ding heeft geen pootjes gekregen.
Dochter: Ik pak die van u wel.
Zoon: Ik ga niet rekenen. Rekenen is stom.
Ik: Ik vind de vaatwasser uitruimen ook stom, maar ik doet het toch.
Zoon: Ik ruim liever de vaatwasser uit.
Ik: Ik ga niet jouw rekenen doen, ik heb de basisschool al afgerond.
Dochter: Waar is die link voor Google Meet?
Ik: Bij je oplader op je bureau?
Dochter: Niet grappig, mam.
Zoon: Ik ga spelling niet doen. Ik vind spelling stom. Ik wil geen dingen doen die stom zijn.
Ik: Sst….ik zit in een Teams-meeting.
Kleuter: Mag ik op de Ipad?
Ik: Ja, maar wel de koptelefoon opzetten. Ik zit in een vergadering.
Kleuter: De koptelefoon is kwijt.
Zoon: Ik ga geen taal doen. Taal is stom.
Ik: Stil nou even!
Dochter: MAM!! Ik ben uit Google Meet gegooid.
Ik: SSSTTT!!! Waar is mijn oplader? Mijn accu is bijna leeg.
Zoon: Zo’n oplader krijgt geen pootjes.
Dochter: Mijn wachtwoord voor Classroom doet het niet meer.
Ik: Stuur juf maar een berichtje en zoek mijn oplader even. Ik zit in een vergadering!
Zoon: Schrijven vind ik ook stom. Dan gaat mijn hand zeer doen.
Kleuter: MAM!!! Mama! MAAAAAM!!! Er is geen wc-papier.
Ik in de Teams-vergadering: Ik ben zo terug hoor.
Ik tegen de kinderen: als je broertje roept, ga er dan even heen!
Zoon: Hij stinkt.
Ik: Mijn laptop gaat zo uit. IK WIL NU MIJN OPLADER!!!
In groter perspectief is het thuiswerken en thuisscholen natuurlijk klein leed. Maar zo dicht op elkaar leven vergroot alles een beetje uit. En dan is het goed om te weten dat we allemaal maar wat doen. En dat is prima. Voor alles is een tijd. Deze week was er zowel voor lachen als voor huilen een tijd. En nu is het allereerst tijd om uit te rusten en met elkaar toe te leven naar de viering van de geboorte van Jezus Christus. Een feest van licht, zonder laptops, opladers en koptelefoons. Zonder links, wachtwoorden en Wifi, maar wel mét verbinding.
